Ecuador.

Donderdag 28.5.15 Ecuador, Resort Cotacachie....

Ik zit op het balkon van onze jungle hut met uitzicht op de snelstromende rivier die een zijarmpje van de Amazone moet zijn. Nadat het vannacht en vanmorgen hard geregend heeft, lijkt het nu op te klaren. In het regenwoud van de Amazone zitten we, dus ja, veel regen. Hoewel we gisteren een prahctige droge en zonnige dag hadden. En zelfs nog in tubes op de rivier hebben gedobberd op een van de tours die we hier maakten.

Maar even terug naar waar het vorige reisverslag eindigde, aan de kust van Peru, meer dan 2 weken geleden. Wat een heerlijk weer was het daar! Toch verlieten we de kust om naar Ecuador te reizen per bus. We dachten dat t allemaal goed geregeld was, ook al hadden we geen officieel ticket of zitplaatsen. Nadat we ons op tijd gemeld hadden, bleken we nog anderhalf uur te moeten wachten op de big bus. Dat werd tweeëneenhalf uur en toen konden wij niet in deze bus naar Lima, waarvan ook onduidelijk was of die in Sullana, onze overstapplaats naar Loja in Ecuador, zou stoppen. We werden dus met onze bagage en een ons onbekende Peruaan in een soort Kia Picolo gestouwd en gingen in het donker op weg naar Sullana. Na 2 uur rijden kwamen we bij een soort busstation, waar we onmiddellijk in een bus vol Peruanen moesten klimmen. Gelukkig ontdekte Han nog net voor vertrek dat de 'bano' afgesloten was, zodat wij op een holletje onze behoeften nog in het busstationnetje konden doen, na enig zoeken naar kleingeld.... Vervolgens hadden we een lange rit met alleen stops aan de 2 grenzen, ongeveer een km van elkaar, waar we formulieren moesten invullen en stempels en een visum kregen, wat eigenlijk redelijk snel ging.

Vanaf de grens met Ecuador werd de weg hobbelig en ongelijk, de reis leek nog uren te duren, maar om 5 uur in de ochtend hadden we plots Loja bereikt en met n taxi kwamen we bij ons hotelletje dat gelukkig al open was. Daar nog heerlijk geslapen tot 11 uur. 

Ecuador verschilt toch weer erg van Peru. Het is veel schoner, de bewoners gebruiken de afvalbakken die overal staan, je ziet hier geen plastic of andere rotzooi langs de wegen liggen, zoals overal in Peru. Ook is er veel meer groen (had me vtv niet gerealiseerd dat het grootste deel van Peru uit woestijn bestaat...) Ecuador is een bananenland en olieland tegenwoordig, hoewel ze zich met het laatste wat te rijkmgerekendvhebben, begrijp ik. En natuurlijk is het IMF ondersteund. Het is totaal niet toeristisch op de meeste plaatsen. Ook spreekt er bijna niemand Engels.... 

We zijn met bussen naar Cuenca gereist, via een paar dagen in Vilcabamba. Daar zaten we in prachtig resortje met spa (!) buiten het stadje waar we voor anderhalve dollar met n taxi heen konden. Er waren daar veel Amerikanen, beetje verlopen types, die daar domicilie hebben gekozen. We maakten kenis met een Italiaanse fotgraaf, die de mooiste foto's van het Amazonegebied en de Galapagos op internet heeft staan. Mauro Burzio, je kan hem googelen. 

Cuenca is een prachtge stad met mooie koloniale gebouwen en kerken en musea, een soort Quito in het klein, zoals we later merkten. We keken vanaf ons balkon op de mooie, maar ongebruikte, torens van de basiliek.

Quito, waar we 22 mei met het vliegtuig aankwamen, is vooral s avonds sprookjesachtig. Veel kerken en andere gebouwen zijn wit en verlicht. We keken onze ogen uit. Ook hier hadden we weer een hotel in het historico centro met balkon geboekt, relatief goekoop en heel centraal. 

Zijn op eerste Pinksterdag met een elektrieke kabelbaan hoog boven de onmetelijk uitgestrekte stad gestegen naar de top van de vulkaan Pichincha (4000+ m), waar op 24 mei 1822 de onafhankelijkheid van Ecuador bevochten is. Gek genoeg lazen we dat pas later, we hebben er daar niets van gemerkt. In de stad waren later wel ontzettend veel mensen op de been. Ook hebben we nog een taxichauffeur gecharterd die ons naar the middle of the world (de evenaar) reed, wat echter gesloten was door presidenteel bezoek. Ecuador heeft een president en is een democratie. De huidige president investeert in gezondheid en onderwijs en is redelijk geliefd. Vervolgens zijn we naar de markt in Otovale gereden, de grootste in dat deel van Ecuador, helaas toch al heel erg een toeristenmarkt. Op de terugweg naar Quito zouden we nog naar een mooi meer gaan, jammer genoeg was de snelweg erheen afgesloten, waardoor we wel veel echte Ecuadoorse dorpjes en landschap hebben gezien, want de chauffeur wist van geen opgeven, maar geen lagos. Uiteindelijk bleek dat de wegen rond het meer werden gebruikt voor autoraces, we stonden opeens in een file van omkerende auto's. Zo gek dat dat soort dingen kennelijk niet bekend gemaakt worden van te voren....

In Quito is een leuk oud wijkje, El Ronda. Daar gingen we s avonds eten en live muziek luisteren. Verder bezochten we musea en kerken met prachtige glas in lood ramen. Het is er niet warm en het regent geregeld. 

Daarom hoopte ik op beter en vooral warmer weer in het Amazone gebied. Warmer is het zeker, vooral als de zon schijnt. Maar eergisteren deden we een tour in de regen, waarbij we totaal doorweekt werden, vooral ik, omdat ik ook nog misstapte in een rivier die we overstaken en tot mijn dij in het water zakte....beetje overmoedig was ik, dacht dat ik het wel snel kon....De trip die we gisteren deden was geweldig. We bezochten oa een vlinderfarm en zagen de meest spectaculaire vlinders, zo mooi! Vandaag relaxen we wat en dan gaan we morgen weer naar Quito. 

Het meest grappige dat we hier hebben beleefd was trouwens de aankomst op het hyper moderne vliegveld van Tena. Het regende hard, totdat we vlak bij de landingsbaan waren, was er totaal geen zicht door de dikke bewolking. Wij waren de enige passagiers (in totaal 12) die uitstapten. Gelukkig werden we allebei onder een hele grote paraplu naar de aankomsthal gebracht en onze koffers kwamen ons achterna. Eenmaal aangekomen in de glimmend witte ruimte, zagen we.....niets en niemand, geen verkeer, taxi's, bussen of mensen, alleen leegte, zowel binnen als buiten. We kregen spontaan de slappe lach. Gelukkig waren er wel 3 personeelsleden, waarvan er een in omstandig Spaans aanbood een taxi te bellen, die ook werkelijk kwam na ruim drie kwartier wachten. Het was dan ook n heel eind naar het stadje, waar we nog sigaretten moesten inslaan voor onze 4 dagen in de wildernis. Zelfs in Quito is het moeilijk om pakjes sigaretten te kopen, de inwoners kopen er zelf maar 1 of 3 losse sigaretten per keer. Tja het is wel afzien af en toe, maar daardoor sjouwen we ook wat af, t lijkt wel fitness... We hebben hier trouwens geen electriciteit in de hut en geen wifi in het resort. Misschien doordat de eigenaar een Nederlander is, die denkt dat wij dat zo romantisch vinden? Krijgen iedere avond 2 olielampjes en that's it. Ben blij met mijn ereader met lichtje. Het eten is echter geweldig lekker en ook mooi opgemaakt.

Morgen gaan we weer naar Quito, een nacht in het hotel waar we al eerder waren en de volgende dag inchecken in het Mercure hotel in het sjieke deel van de stad. Daar zullen we s avonds een briefing voor de Galapagos krijgen en onze medepassagiers ontmoeten. Spannend!! Dat wordt wel echt het Grand Dessert....! Dus, hoewel het in dagen nog maar een korte tijd is (11 of 12 dagen....) voelt ons laatste deel van de reis als nog erg lang.

Tot na de Galapagos!