Fiji

Twee weken Fiji, onze spoom...

Een spoom is een tussengerecht om de maaltijd te laten zakken. Na ons afscheid van NZ dat via een weg door prachtige natuur tussen Raglan en Auckland verliep met Niall van Piwiwiwi achter het stuur, belandden we in een Holiday Inn, waar we ook nog getuige waren van een Pakistaanse bruiloft. Iedereen supermooi gekleed natuurlijk. En de eerste nacht in een hotel met tuintje buiten voelde wel heel luxe na 7 weken campervan. Hoewel ik wel de eerste nachten wakker werd met gedachten als: waar ben ik, hoe ben ik hier gekomen, waar is t campertje?

De eerste week op Fiji brachten we door op een wat ouder en leuk resort in de buurt van Nadi. We waren nog erg in de doe modus en ondernamen iedere dag wel wat. De taxichauffeur die ons de eerste keer daar ophaalde werd een soort prive chauffeur, we konden hem bellen als we erges heen wilden. We zijn naar een prachtige orchideeentuin en jungle bos geweest 'the Sleeping Giant' en hebben ons geheel met modder ingesmeerd en dit afgeweekt in een warme mudpool en daarna in een thermal bath. Deed echt een beetje aan NZ denken, alleen veel goedkoper. Daarna hebben we in het stadje onze reis verder uitgestippeld, naar 3 eilandjes ten westen van Fiji. We zijn ook nog met een lokale bus naar een stadje verderop gegaan. Maar eerst bekeken we een grote Indiase tempel in Nadi en kochten meer internet. Daardoor waren we zo laat op weg naar Lautoka dat we er alleen heerlijk chinees gegeten hebben en met een taxi terug gingen. De bus stopte iedere paar meter, leek het, en deed er daardoor erg lang over. Fiji is overigens een arme regio, derde wereldland met aardige en niet opdringerige mensen. Als je niets koopt, ook al heb je kava met ze gedronken als welkomsritueel, is niet opdringerig. 

Kava drinken is hier iets heel algemeens, iedereen doet het de hele dag en vooral na het werk, maar ook tijdens. Wij hebben het (natuurlijk) ook een aantal keren gedronken, hadden het de 1ste dag al op de markt gekocht zelfs. Je zou er helder in je hoofd van blijven, maar heel loom in je lijf. Ik dacht er goed op te slapen.....maar helaas, we merken er niets van zelf, en zien wel veel Fijianen die er redelijk groggy bij lopen....

Op zal terdag de 11de april hoorde ik dat mijn dierbare vriendin en collega Johanna de dag ervoor is overleden. Hoewel dit te verwchten was, en niet iedereen haar zal kennen die dit leest, wil ik het hier toch vermelden, ik mis haar nu al en kan me niet voorstellen dat ik haar nooit meer zal zien of spreken, zo verdrietig....

Ik zit nu op ons laatste eiland te typen. De big boot komt om 15.30. We worden daarheen gebracht met een klein bootje samen met degenen die ook terug naar Nadi gaan. De eilanden lijken wel op elkaar, hoewel de bewoners en eigenaren van de kampjes er een eigen Fiji accent aan proberen te geven via het eten, het zingen, kava drinken en dansen. Een keer hebben we echt Fijimeten gehad, veel zeewier, oa seagrapes, die ik later zelf aan de waterkant zag groeien. Alles bereid onder in houtvuur heet gemaakte stenen, wat het een eigenaardige rookgeur en -smaak gaf. Toen we net aan waren gekomen, leek het net of we op een soort schoolkamp waren. Er zijn alleen jongeren op deze resortjes, en dan tussen de 18 en 25...we waren en zijn by far de oudsten. Terwijl ook deze tripjes niet echt goekoop zijn met alle (gezamelijke) maaltijden inbegrepen toch zo'n 100 euro per dag en de boot op de terugweg schrikbarend duur is, doordat ieder los traject berekend wordt, waardoor de terugtocht bijna het dubbele van de heenreis kost. Maar de andere ouderen zitten wrs op luxere resorts die vanaf 500 euro pd kosten... Uiteindelijk was het allemaal heel leuk. We hebben prachtig gesnorkeld, fantastische koralen gezien en mooie visjes. We hebben zelfs nog met reef sharks gezwommen, een echte belevenis. Er waren er 6 en ze kwamen heel dichtbij, je kon ze aaien en onze begeleider luxer er zelfs een in zijn nekvel en hief hem boven water. Natuurlijk stond daar wel wat tegenover, niet voor niets heette het 'feeding the reefsharks': onderweg was een van onze 'bootmannen' met een speer en rubber uit de boot gesprongen en had enkele visjes gevangen, die de sharks kregen met wat brood. sMiddags nog een heel eind gesnorkeld nadat we met een bootje ergens waren afgezet en terug zwommen. Zo overweldigend, de koralen, net of ik weer voor t eerst de oude Efteling bezocht, sprookjesachtig. 

Vanaf morgen gaan we een lange reis maken, terug in de tijd, in Lima is het 17 uur vroeger dan hier. We vliegen eerst naar Auckland en dan 4 uur later door naar Santiago, waar we een hotelletje hebben voor 1 nacht. Dan naar Lima en de volgende dag naar Cusco, waar we een week blijven en Macho Pichu gaan zien.... Hebben er zin in om weer hele andere dingen en sferen mee te gaan maken. Volgende bericht komt dus uit Peru! En wat fijn dat het voorjaar is in Nl !