helemaal naar het noorden en weer terug

We zitten nu op een camping nabij Rotorua, een van de hele bijzondere plaatsen op het Noorder Eiland. Maar eerst terug naar waar we gebleven waren: een bezoek aan het Kauri museum en een wandeling door een van de laatste Kauri wouden. De wandeling was prachtig, hij startte op onze camping en we zagen veel oude en dus dikke en metershoge kauribomen. De zon scheen en dit gaf prachtige lichteffecten, vlekken en lichtbanen over de varens , struiken, korstmossen en andere boomsoorten die er ook groeiden, een sprookjesbos.

In het Kaurimuseum hadden we het ons allemaal laten uitleggen: Kauri’s zijn de grootste en meest bekende inheemse bomen van NZ. Het zijn een soort coniferen of pijnbomen. Hun voorouders kwamen voor t eerst 190 tot 135 miljoen jaar geleden voor. De bomen kunnen meer dan 2000 jaar oud worden. 50 meter hoog meteen omtrek van 20 m. Het hout is van superieure kwaliteit, en is voor van alles gebruikt: meubilair, scheepsbouw, huizen, bruggen, vaten, houtsnijwerk en nog veel meer. Niet zo gek dus, dat de settlers zo’n beetje alle bomen gekapt hebben (“”) en er nu nog maar 1 procent  van alle Kauriwouden over is.... Men doet er nu alles aan om die iig te behouden. Helaas is er een schimmel op een aantal bomen gekomen, die de boom van binnenuit opeet. Om die reden is er een op de vogelgriepbestrijding lijkende bescherming aanbevolen: je schoenen (en evt fietsbanden) met een spulletje inspuiten en borstelen voor en na ieder bezoek aan een Kauri bos.

Overigens ben ik in het Kauri museum voor t eerst echt tot een senior (= boven 65!) gepromoveerd. En Han –na enige aarzeling....- ook. Scheelde 10 dollar entree....

Vanaf daar zijn we doorgereden naar het noordelijkste puntje van het eiland: Cape Reigna waar we in de buurt hebben gekampeerd, gezond (af en toe) en gezwommen. Tegen een uur of 5 werd het fris, tot die tijd ong. 22 graden, dus best lekker. Na een paar dagen zijn we onze tocht richting zuiden begonnen langs de oostkant. We rijden meestal een uur of 3, soms 4 per dag. De camper is niet echt langzaam, maar we gaan toch geregeld aan de kant om andere auto’s te laten passeren (in NZ mag je officieel nergens harder dan 100 km pu).

En gisteren kwamen we aan in Rotorua e.o. Adembenemend, overal zie je stoomwolken en- wolkjes uit de grond en het bos opstijgen. Bij en in Rotorua komt de stoom uit zwavelbronnen en dat ruik je!

Wij zitten op een kleine camping (25 plaatsen) zo’n 20 km ten zuiden van R. En hier zijn minerale, geurloze bronnen, we hebben 6 hete baden (35 tot 40 graden!!), waaronder een zwembad, dat ze om 21 uur laten leeglopen en daarna weer laten vullen vanuit de bron op de  camping! De bron, hier vlakbij te zien via het ‘eco trail’, spuit 40 tot 50 liter per seconde op 98 graden uit. Het is heerlijk, echt tussen de varens en planten in de natuur, een betere sauna zonder ijsbad. Doet ons ook aan de ‘Jakoosi’ in Vinkeveen denken....

Han vraagt net of er ook opeens een geiser uit de grond kan spuiten...want wij zien vanaf hier ook af en toe wolkjes damp achter een andere camper uit de grond komen...

Vannacht hebben we trouwens onze eerste koude nacht gehad en toe we vandaag verdwaalden op weg naar de prachtig gekleurde vulkanische meren waar we heen wilden en eindigden in Rotorua, hebben we gelijk een wollen onderdeken en warme slaapspullen en sokken gekocht. Han een soort huispak, nog net niet in tijger print, waar hij ook echt in gaat slapen.... nu weten we waar Roy Donders zijn inspiratie heeft opgedaan met zijn leeuwenpakkie....Al eerder hebben we warme fleece vesten gekocht. Het weer is namelijk de laatste anderhalve week fors wisselvallig (zoals ze hier zeggen: 4 seizoenen in een dag), regen, bewolking en soms zon, warm/fris.

Het rijden gaat goed, na 3 uur hebben we het wel gehad, ondanks de prachtige uitzichten en vergezichten. Een camping vinden gaat ons nu goed af, soms staan we ergens waar het tegenvalt, maar meestal zijn het leuke campings met kookmogelijkheden. We koken vaak zelf, soms in een keuken, soms op ons eigen gasstel met grill, dat laatste duurt aanmerkelijk langer. Ook eten we verse salades, iets wat we bij Peter in Australie hebben leren waarderen, met feta of avocado erdoor. We starten de dag met een kop thee en yoghurt met muesli.

Het is nu 16.40, precies 12 later dan bij jullie, het koelt af, ik ga nog even lekker badderen en dan is het tijd voor onze dagelijkse borrel.... Morgen kan ik dit verslag hopelijk posten, wifi en internet is dun gezaaid in deze contreien.